Uzależnienia behawioralne, czyli związane z czynnością, są zwykle traktowane jako te, przy których biochemia mózgu jest niezmieniona. Innymi słowy w obiegowej opinii np. uzależnienie od hazardu nie ma wpływu na procesy zachodzące w mózgu, nie zmienia świadomości osoby uzależnionej, nie powoduje trwałych zmian w kontekście fizycznym. To tylko mit.
Badania w dziedzinie biochemii mózgu patologicznych graczy nadal raczkują, niemniej jednak naukowcy wyciągnęli ja ich podstawie kilka istotnych wniosków. Okazuje się, że uzależnieni od hazardu narażeni są na uszkodzenie płata czołowego, zaburzenia w funkcjonowaniu neuroprzekaźników oraz fizjologicznego pobudzenia. Dodatkowo aktualne teorie neuropatologii hazardu problemowego wskazują na szlaki w mózgu związane z motywacją, układem nagrody, pamięci, uczeniem się, kontrolą, podejmowaniem decyzji i impulsywnością.
Szereg badań przeprowadzonych na grupie uzależnionych od hazardów wykazał zniszczenie płata czołowego, które jest przyczyną problemów z podejmowaniem decyzji oraz wykonywaniem zadań wymagających wewnętrznej kontroli (Cavendi, Riboldi, Keller, D’Annucci i Bellodi, 2002; Kalechstein, Fong, Rosenthal, Davis, Vanyo i Newton, 2007; Marazziti i in., 2008a; Roca, Torralva, Lopez, Cetkovich, Clark i Manes, 2008). Wyniki badań jasno sugerują, że zaburzenia w funkcjonowaniu wykonawczym wpływają na rozwój uzależnienia od hazardu.
Dodatkowo udowodniono, że patologiczni hazardziści przejawiają zaburzenia w funkcjonowaniu neuroprzekaźników. Problem dotyczy neuroprzekazu serotoniny – zaburzenia powodującego obniżoną aktywność serotoninergiczną. Ta dysfunkcja jest ściśle powiązana z inicjacją behawioralną, brakiem pohamowania oraz słabą kontrolą impulsów. Co więcej, inne badania wskazują na zaburzenia centralnego układu noradrenergicznego w mózgu, który ma związek z pobudzeniem oraz kontrolowaniem impulsów. Dodatkowo układ ten jest powiązany ze skłonnością do poszukiwania doznań, podejmowaniem ryzyka, potrzebą adrenaliny.
Podsumowując zgodnie z przeprowadzanymi badaniami na grupie osób uzależnionych od hazardu dowiedziono, że w biochemii mózgu nałogowego gracza zachodzą zmiany. Powodują one zaburzoną kontrolę (czyli niemożliwość zaprzestania gry nawet w obliczu oczywistych i nieprzyjemnych konsekwencji) impulsów, skłonność do zachowań ryzykownych, problemy z decyzyjnością oraz koncentracją.
(opracowano na podstawie publikacji w książce „Program terapii poznawczo-behawioralnej w leczeniu hazardu problemowego; podręcznik terapeuty)