Pokornego człowieka nie można upokorzyć.
W trakcie czynnego grania nasza pycha i buta były tak duże, że każdą najmniejszą porażkę traktowaliśmy jako upokorzenie. Każde złe spojrzenie mijających nas ludzi traktowaliśmy jako próbę upokorzenia nas. Słowo takie jak pokora nie było wstanie przejść nam przez gardło.
Dzisiaj rozumiemy różnice między pokorą i upokorzeniem i mamy świadomość, że gdy zachowujemy się pokornie to upokorzenie jest nam zupełnie obce. Zostawiając swoją pychę za drzwiami, dużo łatwiej zachować nam realny osąd otaczającego nas świata i dzięki temu omijamy wiele upokorzeń.
Czu staram się być pokorny?